FÂTIR



Bir şeyi yarmak, bir işi ilk defa îcat etmek; orucu bozmak, açmak anlamlarındaki "f-t-r" kökünden türeyen, fâtır kelimesi, Allah'ın sıfatı olarak, yaratan, îcad eden, yokken vâr eden demektir.



Kur'ân'da isim olarak 6 âyette geçmiştir. Hepsi de gökleri ve yeri yaratmasıyla ilgilidir.

"De ki, gökleri ve yeri yoktan var eden, besleyen fakat, kendisi beslenmeyen Allah'tan başka dost mu tutayım..." (En'âm, 6/14)

Âyetlerin hepsinde bu kelime, "fâtıru's-semâvati ve'l-ard" şeklinde geçmiştir.



Allah'ın gökleri ve yeri yokken vâr edişi için fatara fiili kullanıldığı (En'âm, 6/79) gibi insanın yaratılması için de fatara fiili kullanılmıştır.

"Ben yüzümü Allah'ı birleyen olarak gökleri ve yeri yoktan var edene (fatara) çevirdim..." (En'âm, 6/79)

"Yüzünü Allah'ı birleyen olarak doğru dine çevir. Allah'ın fıtratı/dini ki Allah insanları O din üzerine yaratmıştır. (Fatara)..." (Rûm, 30/30)



Allah'ın insanı ilk defa yaratışı da fatara fiili ile ifade edilmiştir (İsrâ, 17/51).

(İ.K.)