BEKÂ



Sözlükte "kalıcı olma" anlamına gelen bekâ, tasavvufta "kötü huyların yerini güzel huy ve iyi davranışların alması; kulun Allah'ın sıfat ve vasıflarıyla donanması" demektir. Allah'ta fâni olma haline fena fi'llâh, Allah'ta bâki olma haline bekâ billâh denir.

(M.C.)



Bekâ, Yüce Allah'ın zatî sıfatlarından biri olup, varlığının sonu olmamak veya ebedî olmak demektir. Zira bekâ vasfı, kıdem sıfatının bir gereğidir. Çünkü kıdemi sabit olan bir varlığın bekâsı da zorunlu olur. Öyle ise Yüce Allah, kadîm olduğu için bakîdir, ebedîdir.



Bekâ'nın zıddı olan fena ve sonu olmak Allah hakkında muhaldır. Kur'ân'da şöyle buyurulmaktadır:

"O ilktir, sondur, zâhirdir, batındır, O herşeyi bilendir." (Hadîd, 57/3)

"Yeryüzünde bulunan her canlı yok olacak, Ancak azamet ve ikram sahibi Rabbinin Zatı baki kalacak." (Rahman, 55/26-27)

(İ.K.)